1. Ακόμη και πριν από τις ιδιωτικοποιήσεις ή την οικονομική κρίση, η Ελλάδα δεν έλαμψε ποτέ για την «κρυστάλλινη» χρήση των ευρωπαϊκών κεφαλαίων ή για την ασφάλεια της. Ο νέος αυτοκινητόδρομος Αθηνών-Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα, κατασκευάστηκε μόνο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004: πριν από τότε υπήρχε μόνο μία λωρίδα σε ένα τμήμα όπου καταγράφηκαν εκατοντάδες θάνατοι.
Ακόμη και πριν από τις περικοπές της τρόικας στην Ελλάδα, οι τεχνικές δυσλειτουργίες ήταν ρουτίνα, όχι εξαίρεση, ό,τι ακριβώς συνέβη και σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο (βλ. τραγωδία γέφυρας Morandi στη Γένοβα). Θα ξεκινήσω από αυτά τα δεδομένα για να σχολιάσω κάποιες φήμες που, πολύ απλοϊκά, θα ήθελαν να αποδώσουν την πατρότητα του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη που προκάλεσε το θάνατο 57 ανθρώπων, κυρίως πολύ νεαρών, στην οικονομική κρίση.
Η επαίσχυντη και πολύ αποτρέψιμη τραγωδία των Τεμπών είναι το αποτέλεσμα της άπειρης ελληνικής διαφθοράς, ξεκινώντας από τους Έλληνες πολιτικούς και κατεβαίνοντας στους κρατικούς αξιωματούχους και υπαλλήλους. Το 2014 διατέθηκαν όπως γράφονται 41 εκατ. ευρώ για την ασφάλεια του συγκεκριμένου σιδηροδρομικού τμήματος, το οποίο στο μεταξύ είχε ανέλθει στα 50 εκατ. αλλά, όπως φάνηκε από τη σύγκρουση του Intercity με το εμπορευματικό τρένο, τα ηλεκτρονικά συστήματα δεν λειτουργούσαν. Ποιος δεν εκτέλεσε τις εργασίες και γιατί;
Η ανάδειξη του σταθμάρχη των Τεμπών, όπως ανασκεύασαν οι ελληνικές εφημερίδες, είναι απίστευτη: από αχθοφόρος σε ελεγκτή τρένου και συρμών. Δεδομένου ότι η αξιοκρατία είναι ένα σπάνιο αγαθό στη χώρα μας, υπάρχει λόγος να αναρωτιόμαστε ακόμη και ένα έτος μετά.
Δεύτερον, η πνευματική ειλικρίνεια απαιτεί να αναλογιστούμε ένα σημείο: όχι μόνο δρόμους, αυτοκινητόδρομους, αεροδρόμια ή σιδηροδρόμους, αλλά ένα ολόκληρο σύστημα της χώρας που επηρεάζει και την υγειονομική περίθαλψη έχει αποδειχθεί σάπιο. Η συνήθεια να προσφέρεις ακόμη και τώρα ένα «φακελάκι» με δυο χιλιάδες ευρώ σε χειρουργό δυστυχώς δεν έχει εξαλειφθεί ακόμη στη χώρα, ούτε ακόμη και με τα νέα απογευματινά χειρουργεία που εξήγγειλε η κυβέρνηση. Ακόμα και ο τοκετός κοστίζει! Όποιος έχει συγκεκριμένα στοιχεία (που δεν υπάρχουν) για να μου αποδείξει ότι κάνω λάθος, ας σηκώσει το χέρι του. Μόνη λύση είναι η απόδοση πολλαπλάσιου μισθού στους ιατρούς του ΕΣΥ. Και γιατί άλλωστε να μην μπορεί κι ένας μικροβιολόγος να κάνει απογευματινό εργαστήριο; Τί διαχωρισμοί είναι αυτοί; Και σε κάποια χειρουργεία χρειάζονται και οι παθολογοανατόμοι για τις ταχείες βιοψίες. Και πόσες άλλες ειδικότητες βαδίζουν μαζί με τον χειρουργό. δεν πρέπει κι αυτοί να συνδράμουν και να ανταμειφθούν αντίστοιχα (μέχρι και ψυχολόγοι μπορεί να χρειαστούν); Τί μέτρα είναι αυτά;
Υπό το φως αυτών των γεγονότων, λοιπόν, δεν μπορώ ποτέ να δεχτώ ότι υπάρχει μια ενιαία και απλοϊκή εξήγηση που να παρηγορεί γονείς, αδέρφια, φίλους και φίλους των παιδιών που σφαγιάστηκαν από μια πραγματική κρατική σφαγή. Αυτό το μακελειό δεν μπορεί να ονομαστεί αλλιώς και δεν πρέπει να ξεχαστεί ΠΟΤΕ!
2. Ξεφυλλίζοντας το πρωινό φύλλο του New England Journal of Medicine η ματιά μου έπεσε στο παρακάτω ενδιαφέρον άρθρο. Η επιληψία επηρεάζει περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Παρά τις προόδους στην ιατρική θεραπεία, ένα εντυπωσιακό ένα τρίτο των ατόμων με επιληψία συνεχίζει να εμφανίζει επιληπτικές κρίσεις. Αυτή η πραγματικότητα υπογραμμίζει την ανάγκη για καινοτόμες λύσεις για την ενίσχυση των παραδοσιακών ιατρικών προσεγγίσεων. Μια τέτοια πολλά υποσχόμενη λύση είναι η εμφάνιση φορητών ψηφιακών συσκευών υγείας που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για την ανίχνευση επιληπτικών κρίσεων πριν εκδηλωθούν κλινικά εμφανώς. Αυτό το άρθρο διερευνά τη σημασία αυτών των συσκευών, τον αντίκτυπό τους στη φροντίδα της επιληψίας.
Οι φορητές ψηφιακές συσκευές υγείας, όπως τα έξυπνα ρολόγια και τα ψηφιακά έμπλαστρα, είναι προσαρμοσμένες για να παρακολουθούν συνεχώς τις φυσιολογικές παραμέτρους των ασθενών με επιληψία. Αυτές οι συσκευές χρησιμοποιούν εξελιγμένους αλγόριθμους ικανούς να αναγνωρίζουν μοτίβα ενδεικτικά μιας κρίσης. Έτσι, έχουν τη δυνατότητα να ειδοποιούν τους ασθενείς ή τους φροντιστές για επικείμενες κρίσεις, επιτρέποντας την έγκαιρη παρέμβαση και μετριάζοντας τον κίνδυνο τραυματισμού ή επιπλοκών που σχετίζονται με επιληπτικές κρίσεις.
