Συγγενής εξάρθρωση του γονάτου (genu recurvatum)

Η συγγενής εξάρθρωση του γονάτου  μπορεί να είναι μονόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη. Αφορά 1:100000 γεννήσεις και προσβάλλει κυρίως το θηλυκό γένος. Παρουσιάζεται ως μονήρης ανωμαλία ή σε συνδυασμό με το συγγενές εξάρθρημα του ισχίου (30-70% των περιπτώσεων) ή με την ραιβοϊπποποδία. Οι αιτίες είτε είναι εξωγενείς, από ενδομήτρια συμπίεση ή από ανώμαλη θέση, είτε ενδογενείς, λόγω γενετικών ανωμαλιών, νευρομυϊκών διαταραχών ή συνδρόμων όπως αυτό του Larsen, Ehlers-Danlos ή της αρθρογρύπωσης. Ταυτόχρονα μπορούν να συνυπάρχουν δισχιδής ράχη, εξάρθρωση του αγκώνα, υπερωοσχιστία και κρυψορχία. Οι μεμονωμένες μη συνδρομικές μορφές αντιμετωπίζονται με συντηρητικό τρόπο και έχουν μία ικανοποιητική πρόγνωση μακροπρόθεσμα: τοποθετείται το νεογνό σε ύπτια θέση με τα ισχία απαγμένα και κεκαμμένα, ώστε να διευκολυνθεί και η κάμψη των γονάτων και πραγματοποιούνται μαλάξεις χαλάρωσης στους τετρακέφαλους (εικόνα 1). Οι γονείς εκπαιδεύονται στους χειρισμούς ώστε να τους εκτελούν και στο σπίτι (εικόνα 2). Η σύγκαμψη των τετρακέφαλων υποχωρεί μέσα σε διάστημα 1 μηνός.