Τι θα συνέβαινε αν ο καθένας μας λάμβανε την εξής ερώτηση μέσω e-mail ή τηλεφώνου:
“Στο επάγγελμά σας, για να εργαστείτε καλύτερα, τι χρειάζεστε;”
Είναι μια φαινομενικά απλή ερώτηση, στην οποία θα προσπαθήσω να δώσω μια ατομική απάντηση ως οικογενειακός παιδίατρος της κοινότητας. Στην περίπτωσή μου η απάντηση γίνεται πιο σύνθετη, αλλά τελικά είναι αυτή που θα πρέπει να προσπαθήσω να δώσω. Επομένως, για να «κοιτάμε μπροστά» και να καταλάβουμε πού θέλουμε να πάμε, είναι πάντα σημαντικό να «κοιτάμε πίσω» στην ιστορία μας. Το χαρακτηριστικό του επαγγέλματος του παιδιάτρου είναι ότι πρέπει να είναι η δύναμη της βιβλιογραφικά επικαιροποιημένης επιστήμης και της παιδείας και όχι της εξουσίας, ακόμα κι αν δεν μπορεί να σταματήσει να θέλει να αλλάξει τον κόσμο, επομένως να ασκεί μια δύναμη ώθησης, η οποία όμως πρέπει πάντα να είναι, όπως περιγράφω, η δύναμη της επιστήμης και του πολιτισμού και όχι το βάρος της επισκεψιμότητας σε ένα ιατρείο ή της ρουτίνας.
Τι συνέβη λοιπόν φέτος, και κάτι περισσότερο, στην πρακτική μου; Πολλά πράγματα: πέραν των πέντε χιλιάδων περίπου κλινικών επισκέψεων, του πηγαίου ενθουσιασμού καθημερινά για την δουλειά μου, είχα την ευκαιρία να συναντήσω ή να επικοινωνήσω με εκλεκτούς συναδέλφους τόσο παιδιάτρους όσο και άλλων ειδικοτήτων της περιοχής μου ή και άλλων πόλεων, να παρευρεθώ σε κοινωνικές εκδηλώσεις, να συμμετάσχω σε επιχειρηματικές προτάσεις και διασυνδέσεις με συλλόγους και σχολεία, για παράδειγμα και να ομιλήσω δύο φορές σε τηλεοπτικό σταθμό της περιοχής μου. Η ίδια προοπτική για μετρημένη-διακριτική προβολή στα τοπικά μέσα ενημέρωσης θα συνεχισθεί και στην νέα χρονιά που έρχεται.
Οι στόχοι του προηγούμενου καλοκαιριού, δηλαδή να γίνει εφικτή εντός της χρονιάς η δημοσίευση, επί πληρωμής, ενός άρθρου μου σε ξενόγλωσσο επιστημονικό περιοδικό (“Nipah & SARS: common paths?”, Journal of Food Microbiology) και η ανακαίνιση της ιστοσελίδας μου «Χαρούμενα Υγιή Παιδιά – www.happyhealthykids.gr», με ιδίους πόρους αλλά και με την βοήθεια του Ψηφιακού Μετασχηματισμού του Κράτους (Ελλάδα 2.0), στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία.
Ταυτόχρονα υπήρξαν και στιγμές κούρασης, άγχους και «αισθήματος παραίτησης» που πιστεύω ότι είναι μέρος της ζωής κάθε ιατρού, ειδικά όταν χρειάσθηκε να λείψω από την εργασία για λίγες μέρες, αναγκαστικά, λόγω εμπύρετης ασθένειας. Επιπλέον προσπαθώ πάντα να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου ως γονέας, σύζυγος, οικογενειάρχης.
Δεν έχασα καμιά επαφή από την πρόοδο των μικρών παιδιών μου στις σχολικές και εξωσχολικές δραστηριότητές τους, ώστε να θυμάμαι για πάντα πως ήταν χαρούμενα με τις επιτυχίες τους ή και το αντίθετο και να τα στηρίξω.
Εξακολουθώ να αναγνωρίζω τον εαυτό μου σήμερα στην αποστολή μου, που μου ζητά να ερμηνεύσω την εποχή μας, να μεσολαβήσω μεταξύ της παιδιατρικής ειδικότητας και του υπόλοιπου κόσμου, να είμαι ένα απάγκειο λιμάνι για συζήτηση και κριτική, ανοιχτό και ελεύθερο σε όλους. Δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, ίσως ακόμη πιο περίπλοκη στην πολυπλοκότητα του σημερινού κόσμου, να προσπαθώ να είμαι πρεσβευτής του παιδιού στην κοινωνία των ενηλίκων.
Η πανδημία έχει σίγουρα συμβάλει στη δημιουργία χαμηλών προσδοκιών, οι οποίες είχαν ήδη ριζώσει στην κοινωνία από πριν. Είχε τη δύναμη να παρασύρει τον επιστημονικό κόσμο σε μια κοινή προσπάθεια. Τα εμβόλια ήταν ένα παράδειγμα αυτής, ήταν το εργαλείο για την καταπολέμηση του ιού μέσω της ατομικής συμμετοχής και ευθύνης κάθε σκεπτόμενου πολίτη. Συμμετείχα ενεργά στην εκστρατεία εμβολιασμού έναντι της νόσου covid-19 από τον Ιούλιο 2021 έως και τον Μάρτιο 2023, εμβολιάζοντας συνολικά 960 πολίτες του Βόλου ηλικίας 5 έως 102 ετών, βάζοντας ένα μικρό λιθαράκι στην λεγόμενη «ανοσία της αγέλης».
Κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους 2022-2023 παρακολούθησα οκτώ στο σύνολό τους διαδικτυακά σεμινάρια ή και συνέδρια με φυσική παρουσία, που όλα είχαν στόχο την ανάγκη να ξαναχτιστεί μια νέα κανονικότητα εκπαίδευσης και να δώσουν στους παιδιάτρους την επιθυμία να επιστρέψουν στην κανονικότητα της δια ζώσης συμμετοχής.
Από τα πιο ενδιαφέροντα περιστατικά του ιατρείου της χρονιάς που πέρασε ήταν ένα κορίτσι 12 ετών με γεωγραφική γλώσσα και υποβιταμίνωση Β12/φυλλικού οξέος (εικόνα ατροφικής γαστρίτιδας), με αρνητικά αυτοαντισώματα, που αντιμετωπίζεται συντηρητικά στην έδρα μου, γνωρίζοντας μόνο την βιοχημεία του μονοπατιού του μεταβολισμού των βιταμινών Β12/φυλλικό οξύ/μεθυλμαλονικό οξύ, χωρίς την ανάγκη προς το παρόν επεμβατικής διαγνωστικής μεθόδου στο στομάχι του.
Στις αρχές του Φεβρουαρίου είχα την ευκαιρία και έλαβα το θάρρος να ομιλήσω στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ιατρικού Συλλόγου Μαγνησίας για την ανάγκη της δημιουργίας ενός τοπικού Συλλόγου Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων, μια ανάγκη που προκύπτει κυρίως από την υψηλή νοσηρότητα που προξένησαν τα lockdowns και οι ίδιος ο κοροναϊός εδώ και τρία συναπτά έτη, ώστε να μπορούν να εξυπηρετούνται οι υγειονομικές ανάγκες των παιδιών και κατά τις αργίες και να μην επιβαρύνεται το Ε.Σ.Υ., στα πρότυπα οργανωμένων Συλλόγων άλλων πόλεων (Λάρισας, Θεσσαλονίκης, Αθήνας). Μια τέτοια σκέψη θα αναδείξει μία μοναδική εξωστρέφεια, έναν σοβαρό επαγγελματισμό και την θέληση του καθενός να συμβάλει στην προάσπιση της παιδικής υγείας, εκτός της απρόσωπης τηλεφωνικής/διαδικτυακής επικοινωνίας, τις ώρες που δύσκολα οι ανάγκες μπορούν να εξυπηρετηθούν από κοντά.
Οι προτεραιότητες μου για την επόμενη επαγγελματική διετία είναι πέντε και όλες εξακολουθούν να είναι πολύ επίκαιρες.
1.Η διασύνδεσή μου με περισσότερες συναφείς επιστημονικές εταιρείες στην Ελλάδα για καλύτερη επιμόρφωση-ενημέρωση.
2.Μεγαλύτερη εξωστρέφεια μέσω της συμμετοχής μου στην κοινή προσπάθεια δημιουργίας ενός τοπικού Συλλόγου Παιδιάτρων.
3.Προαγωγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος – αυξημένη επιχειρηματική δραστηριότητα στα δύο ιατρεία που διατηρώ και αύξηση του ποσοστού των επενδύσεών μου (υλικά, συντήρηση, εξοπλισμός) πέραν του 10% του κύκλου εργασίας σε μηνιαία βάση.
4.Ανάγκη επαφής με την ακαδημαϊκή σφαίρα του επαγγέλματός μου και την συνεχιζόμενη επιμόρφωση – σπουδή – εξειδίκευση.
5.Αυξημένη παρουσία και συνεργασία με τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία της περιοχής.
Στην δουλεία μου υπάρχει πάντα πολλή ζωντάνια, επιθυμία για κάτι καινούργιο και μεγάλη δέσμευση για πρόοδο. Εύχομαι σε όλους σας αναζωογοννητικές διακοπές.
Θωμάς Παπαλεξανδρής
Παιδίατρος
