Είναι σαν φως, άπιαστος και αόρατος. Νιώθεις τον άνεμο στο δέρμα σου και τον ακούς να σφυρίζει, αλλά δεν τον πιάνεις και δεν τον βλέπεις. Ωστόσο, είναι μια ισχυρή δύναμη: σαρώνει τα χωριά, φυσά στους μύλους, λυγίζει τα κατάρτια και σπρώχνει τα πανιά. Είναι ζωή και ενέργεια. Μεταφέρει τα μόρια της αναπνοής μεταξύ δύο ανθρώπων που μοιράζονται τον ίδιο αέρα, ακόμα κι αν δεν μπορούν να δουν ο ένας τον άλλον.
Υπάρχει όμως και ένας ελαφρύς άνεμος, αυτός που κινεί τις κουρτίνες. Είναι ένα ήπιο αεράκι που φέρνει το άρωμα της θάλασσας και δροσίζει τα καλοκαιρινά απογεύματα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στον πίνακα του Andrew Wyeth «Wind from the Sea» (1947) εκτός από ένα παράθυρο γεμάτο αέρα.
