Αυτός ο καμβάς δείχνει το είδος της αμφιθυμίας που βίωνε ο Πολ Γκογκέν στα τέλη του 19^ου αιώνα. Το θέμα είναι τόσο γραφικό όσο ενός άλλου πίνακά του – «οι τέσσερις γυναίκες της Βρετάνης» – και ως εκ τούτου θα ήταν ελκυστικό σε ένα παριζιάνικο κοινό που μαζί προσυπέγραψε τον μύθο του απομακρυσμένου, αρχαϊκού τρόπου ζωής της γαλλικής Βρετάνης. Είχε κάνει σκόπιμα την εικόνα πιο ωμή και λιγότερο ελκυστική, μεγαλώνοντας κατάφορα τα χοντροκομμένα πόδια των παιδιών και δίνοντάς τους φρικτές εκφράσεις. Προσπάθησε επίσης να δημιουργήσει μια δυνατή, δυναμική εικόνα, με τα δύο αλληλένδετα σώματα σε ένα πολύχρωμο, απλοποιημένο φόντο, εξαντλώντας τις δυνατότητες για «άγριες» αναπαραστάσεις της ζωής στην γαλλική επαρχία, ώστε να μετατρέψει μια Τέχνη που γινόταν όλο και πιο εμπορευματοποιημένη.